Başımız Sağolsun, Onu Kaybettik :(

Hayat trafiğinin içerisinde her şeyi sollayarak öyle bir hızla gitmeye başlamıştı ki, hatalı sollamalara mahal veren, yavaşlayanlara karşı sürekli selektör yapan, kırmızı ışıkta sanki hayatın bitiş ziline yetişmek istercesine sabırsızlanıyormuş gibi hareket etmeye her an hazır birer şoför olmuştu.

Sürekli bir yerlere yetişmeye çalışıyordu. O kadar hızlı gidiyordu ki bazen ruhunu geride bırakıyordu. Yükselen enflasyon, çocukların eğitimleri, yemek telaşları, arabanın sigorta harcı, hayat koşuşturmacası arasında tuz misali eriyip gitti.

Uyarmadık mı? Elbette uyardık O’nu…

Önce sabahlar uyandığında kuşlar uyardı. Ne kadar güzel bir dünyadasın ve bugün de yaşıyorsun. Bizi duyabilecek, görebilecek kadar sağlıklısın, dediler. Duydu… Dinlemedi…

Sonra kelebekler şansını denedi… Kendilerini gösterdiler O’na. Belki görürse ne kadar harika bir dünyada olduğunu, ne kadar muhteşem bir renk cümbüşünün içinde kendisinin de hayatın bir rengi olduğunu fark ederdi. Baktı… Görmedi…

Sonraysa kıvır kıvır saçları olan, beyaz tenli, güler yüzlü bir çocuk üstlendi görevi… Bu sefer olacak gibiydi sanki… Onun saçlarını okşadığında ne kadar güzel insanlarla birlikte yaşadığını hissettirmekti amacı. Dokundu… Hissetmedi…

En sonunda belki benim yardımım dokunur diye düşündüm. O’na bir hediye aldım. Açıp baktığında, dünyanın en önemli, en değerli insanını görmesini temenni ettim. Açtı. Uzunca baktı elindeki aynaya.

Hayatın ne kadar hızlı geçtiğini o anda fark etti. Ne kadar anlamsız bir yaşam sürdürdüğünü, dünyaya bağlı şeylerin peşinden nasıl koştuğunu, ne kadar hatalı solladığını fark etti. Bağ bahçe isterken ayaklarının altındaki kır çiçeklerini ezdiğini fark etti. Ne yaptığını fark etti. Ya da ne yapamadığını…

O anda durdu, nefes aldı ve aldığım hediyeye uzun uzun baktı. Ne kadar çok yol aldığını, artık geri dönemeyeceğini o da, ben de biliyorduk. Onun hayat yolu süratli ve anlamsız geçmişti.

“Ne kadar da çabucak geçmiş, göz açıp kapayıncaya kadar” dedi. Kalan son yıllarında, hayatı boyunca ezdiği kır çiçeklerini koklamak için uğraştı. Daha yavaş ve daha farkında olarak yolunu tamamladı…

Başımız sağ olsun… O’nu kaybettik…

O sırasını savdı. Şimdi belki de sıra sizde…

Siz geç kalmayın…

Başınızı kaldırın ve sizi gerçekten uyarmak isteyen, varlığından haberdar etmek isteyen mucizelere bakın. Onları görün.

Bir kuşun ötüşü,
Bir bebeğin kokusu,
Bir çiçeğin açışı,
Bir kelebeğin uçuşu,
Bir insanın gülümsemesi…

Hepsi, hepsi birer uyarıdır.

Sizi uyarırlar…

Tıpkı hayatın hızını yakalamak isteyen diğer insanlar gibi kendinizi tüketmemeniz için…

Etrafınızdaki her şeyin görülmeye değer olduğunu, fark etmeniz ve sahip olduklarınız için şükretmeniz gerektiğini gösterirler. Durup nefes almanın, sahip olduklarınızı fark etmenin sizdeki değişilmez huzur ve mutluluğunu…

Sürekli koşuyoruz bir yerlere… Peki en son ne zaman kendinize ve anlamlı bir hayata doğru koştunuz?

 En son ne zaman aynada gözlerinizin içine bakara kendinize kocaman bir gülücük gönderdiniz?
 En son ne zaman kırmızıdan sarıya geçerken korna çalmak yerine beklemeyi tercih ettiniz?
 En son ne zaman şükrettiniz sahip olduğunuz hediyeler için?
 En son ne zaman kendinizi dinlediniz?
 En sevdiğiniz yönünüz nedir? En beğendiğiniz şarkı? En güzel anınız? En yakın arkadaşınız?
 En çok neden hoşlanıyorsunuz? En çok hangi yemeği seviyorsunuz ya da mekanı?
 İçinizdeki o küçük çocukla en son ne zaman konuştunuz? Sizden ne istiyor?
 Sabahları kalktığınızda ne kadar sürede bir neşeli oluyorsunuz?
 Ve tabi akşamlar yatarken de işinizden, hayattan aldığınız keyfin yansıması mı vuruyor yüzünüze yoksa “Allah’ım bir an önce bitirip yatmak istiyorum!” mu diyorsunuz?
 Bugünün, kendisini, dünden ayıran güzel bir artısı var mı?
 Yeni bir hayat dersi öğrendiniz mi?
 Annaanenizi, babaannenizi aradınız mı?
 E tabi anneniz babanız için de aynı soruyu yanıtlayın
 Kesin, net ve tam olarak kim olmak, neler yapmak, nasıl bir hayat yaşamak istiyorsunuz?
 Hayatınız istediğiniz yönde mi gidiyor? Yoksa saldım çayıra mevlam kayıra mı diyorsunuz?

Ahhh ah, sorular uzar gider. Siz bunlarla birlikte aklınıza gelen diğer soruları da cevaplayın.

Lütfen kendinize karşı, en yakın dostunuza karşı samimi, içten olun.

Eğer zaten arada durup, tabiri caizse ruhunuzun motorunu soğutuyorsanız ve bu listedekileri cevapladıkça o gül yüzünüzde gülümsemeler beliriyorsa, gerçekten bu hayatı tam anlamıyla yaşayan, farkındalık düzeyi yüksek hayat yaşıyorsunuz demektir. Ne mutlu size...

Yok, Eğer değişmesini istediğiniz, ertelediğiniz, unuttuğunuz, boş verdiğiniz önemli şeyleri görüyorsanız, bu sizin kendinizi ve hayatı yeniden keşfetmeniz için bir başlangıç noktası oluşturacaktır.

Ve unutmayın!

Belki de son uyarıdır bu, size gelen…

Uyarı için çoook teşekkürler canım:)ve gerçekten haklısın bu konuda,zaman geçiyo gidiyo,hem nie hayatın hısını yakalıyalım o bizimle yavaşlasın yanılıomuyum?

teşekkürler jnm

tşk ler cnm bnm